Als je als Nederlander gaat emigreren dan kan dat verschillende redenen hebben. Wij waren Nederland absoluut niet beu. We hadden het eigenlijk heel goed op de rit! Beiden een goede baan, twee lieve kids die ondanks alles super gezond waren, leuk huis, gezellige buurt... Wij hadden gewoon zin in een nieuw avontuur!
Dat punt hebben we eerder beleefd... Zo hebben we samen onze eerste woning als krot gekocht. Het was me een projectje maar wat was dat gaaf zeg! We hebben alles precies zo gemaakt zoals we het wilden.
Toen besloten we een kringloopwinkel te openen. Het was impulsief maar wat was het leuk! Toen we niet lang daarna besloten om te trouwen en voor kindjes te gaan werd het een echt huisje boompje beestje verhaal. Nu ging dat ook allemaal iets anders dan gepland maar we hebben er dubbel en dik van genoten. Ons leven is alles behalve saai! Maar wij wilden dus een nieuw avontuur!
We hielden natuurlijk wel van het Spaanse leven, maar een paar weken vakantie zijn niet echt een graadmeter om te weten of het een land is waar je ook daadwerkelijk wilt wonen. Vandaar dat we met onze camper op reis gingen. En ook al werd overal geschreven dat wij zonder plan vertrokken, wij hadden wel degelijk nagedacht over ons vertrek! Wij hadden geen woning, dus als dat betekent dat wij geen plan hadden, dan hadden wij inderdaad geen plan! We hadden een aardig eisenpakket. Maar het allerbelangrijkste was dat we ons er thuis voelden. En laten we nu net een dorp getroffen hebben waar we nog nooit van hadden gehoord. Zo mooi en compleet hadden we het nooit kunnen bedenken!
Inmiddels wonen we er een dik jaar. We krijgen veel vragen over de kids, hoe die het hier vinden. Dan stel ik de vraag weleens terug. Wat vinden jullie kinderen van Nederland? Ze hebben er misschien vriendjes en familie... Maar die vriendjes en familie hebben ze hier ook. Als ik kijk naar de omgeving waar de school van Pip en Riff staat dan mochten wij wensen dat onze ouders dat ons hadden gegund. Dat het onderwijs slechter is dan in Nederland daar ben ik het als lerares absoluut niet mee eens. Hier wordt gekeken naar het kind. Ze worden gestimuleerd in hun ontwikkeling, er wordt nog tijd genomen om problemen op te lossen. Dus in dat opzicht zijn Pip en Riff er enorm op vooruit gegaan. En dan dat uitzicht vanuit de klas... Ik denk dat ik er als kind alleen maar uit het raam zat te dromen!!
Ik herinner me nog de eerste weken in ons nieuwe huis. Daar zat ik dan op het terras in het dorp aan mijn wijntje om 12 uur 's middags, ergerend aan de bediening die zo traag was. Zou ik hier over een jaar ook zitten, helemaal geïntegreerd met wat vriendinnen om me heen? Of zou ik aansluiten bij het bejaardenclubje? En daar sta je dan in de supermarkt met je hamsterkar... Helemaal tot de nok volgeladen want ja, op zondag zijn de winkels dicht dus dan leggen we maar een voorraadje aan. Met het schaamrood op m'n wangen laat ik maar drie wachtende Spanjaarden met een brood en wat drank voorgaan. Dit is hier duidelijk niet helemaal de bedoeling Loes! En dan die band die, als ik er eens goed naar kijk, ook echt niet gemaakt is voor zoveel boodschappen. Wat zijn ze kort! En dan maak je een afspraak bij het politiebureau voor je residencia. Manlief en zoon komen zonder problemen door de keuring en ik... netjes veertig minuten in de volle zon braaf buiten op straat wachtend wordt geweigerd. Met exact dezelfde papieren... Gewoon een andere agente. Tsja. Daar moest ik dan even aan wennen.
Maar waar ik nog het meest aan moest wennen was het later opstaan. De wereld ontwaakt hier niet voor 9 uur. De school begint pas om negen uur, de supermarkt is pas na negen uur open en alles is heerlijk relaxt. Als ze me nu op het terras vragen of ik nog iets wil drinken als mijn glas leeg is dan word ik onrustig. Als ik een afspraak maak dan kom ik niet meer stipt vijf minuten te vroeg. (Al zou ik het willen, het lukt me niet meer.) Ik maak me niet druk als iets niet meteen geregeld wordt. Ik hoef niet meer te googlen naar het weerbericht want als er regen komt dan zie ik het al aan de lucht. En bovenal: overal waar je kijkt is het mooi. Ik was bang dat het zou wennen maar dat doet het absoluut niet!
En ligt dit alles aan het verschil tussen de Nederlandse en Spaanse mentaliteit? Nee... ik denk het niet, ik denk dat je het bij jezelf moet zoeken. In Nederland waren we gejaagd, aten we vroeg en snel omdat we tussen de middag geen siësta namen en dus verrekten van de honger na een lange werkdag. S avonds was het stressen omdat de kids op tijd naar bed moesten want morgen moesten ze weer om zes uur opstaan en hallo, ik wilde ook even een avondje voor mezelf.
Maar is dat niet de omgekeerde wereld? Moeten we niet eten wanneer we honger hebben, wat meer rust tussendoor nemen en kijken naar onze kinderen wanneer ze moe zijn? En natuurlijk ervaart iedereen dat misschien anders en kun je met je drukke leven niet anders... Maar dit is hoe wij het ervaren. En voor je het weet zit je weer in het Nederlandse ritme. Na een weekje Nederland vlogen we terug naar Spanje en zodra ik uit het vliegtuig stapte kon ik weer ademen. Ik kan het niet omschrijven. Deze plek doet iets met ons en daarom voelt dit meer thuis dan ooit te voren.
Of we nog avontuur zoeken? Op het moment niet. We genieten nog lekker van onze uitdaging hier. Misschien dat er binnenkort wel weer een campertje komt want met zo'n mooie omgeving kunnen we natuurlijk niet wachten om nog meer te ontdekken! Maar verhuizen... Als het aan ons ligt nooit meer!
Een hele fijne zondagavond lieve allemaal. Maak hem lang, let niet op de tijd en geniet ervan. En als je morgen moe wakker wordt dan was het dat absoluut waard! Dikke zoen!
Loes
